Donderdagavond begon een weekend na een vermoeiende week, met bijzonder veel sociale verplichtingen. Eerst was er het afscheid van Sofie, de archeo-zoologe, die nu voor 3 weken naar Belgie gaat en als getrouwde vrouw wederkeert. Daarnaast was er het vertrek van Julian, die na twee weken op zijn vertrouwde macellum naar huis terugkeert om er aan zijn doctoraat te schrijven. Bij deze wensen we hem nog eens bijzonder veel succes.
Daarna werd het feestje verder gezet in de disco-hamam, waar er toch wel een paar gladde figuren rondliepen. Serkan, assistent op de Roman Baths moest het na een aantal pintjes ontgelden en we hebben hem dan maar naar huis gebracht. Om 3 uur eindelijk het bed gezien na een problematische thuiskomst. De sleutel was spoorloos en er zat niet anders op dat met steentjes op het raam te smijten. een geluk dat de anderen nog niet slapen waren.
Gisteren ben ik naar de hamam in Isparta gegaan en ik ben lekker geschrobt, gemasseerd en uitgezweet. We waren allen lekker proper en we waren het er over eens: iedereen moet dit eens doen. Gisterenavond dan nog eens een heel lekkere maaltijd bij Birsen gegeten, op de kussens buiten aan lage tafeltjes: turkse cosyness!
Ondertussen heb ik gehoord dat mijn neef Bram het goed doet op zijn eerste EK in Georgië en mogelijk kans maakt op het WK ... in Türkiye! Voila, bij deze ook hiervoor mijn welgemeende felicitaties.
Het werk deze week is erg goed gevlot. Nu het duidelijk is dat er een 62e kamer is, gaan we op zoek naar nummer 63. Laat ons hopen dat deze niet weggeslagen is door erosie. Ik hoop dat we snel dieper zullen graven, want er is zeker nog een mozaiekvloer op komst. Ik ga hier het hele verhaal nog niet uit de doeken doen, maar vermoed dat jullie de komende dagen wel meer zullen lezen op de interactive dig van sagalassos. Zo geef ik tenminste geen primeurs weg.
Morgen komt Dirk, onze gids en amateurfotograaf van de betere soort de groepsfoto's nemen, die ook snel op de website zullen komen. Het is dus de moment om de voetbalkledij uit de kast te halen. De nieuwe week brengt zeker weer veel stress mee en euforische momenten van mijn turkse assistente, die reeds bij het vinden van een scherfje vol jolijt zit. Bij het vinden van de mozaiekvloer zal een flinke dosis valium geen overbodige luxe zijn!
Warme groeten,
Rob
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten