Terug

Terug in ons miezerige belgenlandje, maar absoluut geen tijd om eens goed uit te blazen. nu is het tijd om een powerpointpresentatie in elkaar te steken voor Leiden.

Het was fijn om te weten dat jullie mijn blog konden smaken. Toch ga ik haar de komende tijd stiefmoederlijk behandelen. Maar niet getreurd, misschien komt ze nog wel eens van pas ...

uitgeblust

10 dagen aan een stuk werken is niet gezond. vandaag waren we allemaal bek-af
maar dat komt ook door ons etentje met de werkmannen gisterenavond. het was daar superlekkere forel. ik ben trouwens benieuwd wat onze rush nog allemaal voor resultaten zal opleveren. ondertussen telt ons pleis al 60 kamers en hebben we een mozaiek bij. we zijn zonder enige twijfel twee weken op rij find of the week. bovendien hoor ik veel mensen positief zijn over de sfeer bij ons en dat er extreem hard wordt gezwoegd, er is maar 1 conculusie: alle lof voor mijn werkmannen!

ondertussen is het er van gekomen om na de foto van 1997 nog eens alle werkmannen in het theater te verzamelen. vergeet niet, wat je daar op te zien zou kunnen krijgen is maar een peulschil. het project is voor het moment met 'weinig mensen' waardoor we niet meer op restaurant moeten ook, en dagelijks van de heerlijke kookkunsten van mustafa kantekin mogen genieten. njammie! vorige week heeft hij voor t eerst in twee campagnes aan mij laten zien dat hij wel degelijk kan koken als hij wil met een goeie mousaka.

maar nu ga ik een hoop hocolade kopen en al etende in slaap dommelen.
salutjes

Back to bizzznizzzz

Hallo daar allemaal,

ondertussen is het weekend hier vlot gepasseerd en het sunnetfeest was memorabel. er zouden naar schatting maar liefst 1050 mensen geweest zijn. wat dus een hele hoop is. we hebben weer twee avonden de kleren van ons lijf gedanst en sommigen hebben dat heel letterlijk genomen, zoals mijn werkman ibo heeft geillustreerd. vele werkmannen hadden een goeie geutr op, vodka-visne is dan ook een succescocktail.

verder is het hier werkendag geblazen. er zijn extra werkmannen bij ons team gezet en het is nu echt onmogelijk om 5 minuten voor jezelf te hebben. het lijkt nu echt of we geleefd worden. dit weekend graven we ook door, waardoor ik 14 dagen aan een stuk geleefd zal worden. ik hoop dat ik de komende dagen nog op deze blog kan komen, maar ik vrees er een beetje voor. wslk kom ik aan imn belgie als een skelet van op de apollo klarioskerk.

goed, ik ga nu naar het verjaardagsfeestje van mijn opperhoofd, inge

groetjes

Sunnet ahead

Dag beste lezertjes, lang geleden dat ik hier nog kon komen. Dat komt namelijk door een geval van acute vermoeidheid. vorige zaterdag pas aangekomen om 11 uur uit kaş, nog gaan eten en babbelen en het werd twee uur. dan was het zondagt voetbal, en ik dacht vroeg te gaan slapen. tot ik werd meegesleurd naar de match. galatasaray won gelukkig met 4-0. s anderendaags was het vat af, de keuken was dicht en de kok naar huis om het zo uit te drukken: ik zat zonder energie en ben gaan slapen. de dag daarop was het s avonds voorstelling van het opgepoetste hadrianusbeeld. de werkmannen mochten een pintje komen pakken en we hebben gezellig verbroederd. er bestaan zelfs fortos van mij die hadrianus kust. niet iedereen kan zeggen dat ze een romeinse keizer hebben gekust, niet waar?

gisterenavond werd het dan nog een kleine BBQ met drie werkmannen. het was enorm lekker. ik had het bovendien verdiend na het alleen leiding geven in de namiddag, waar 1 van de werkmannen plots goesting had om het zotteke uit te hangen. verder was het een geslaagde dag en ik ben blij dat ik men vuurdoop doorstaan heb, desondanks mijn gebrekkige kennis van het turks en gebarentaal.

en vandaag komt er een sunnetfeest, jawel een besnijdenis, van de zoon van de voorman van het odeon. er zo wslk zelfs 500 man kunnen zijn. als lid van de fantastik four (zijnde koen, de topografen willem en lieven en ikzelf dus) kan ik er niet ontbreken om te dansen als een paard zoals mijn voorman dat zegt.

verder ga ik int weekend nog wat paperassen bijwerken en verder de was van ons huis doen. de kamers zijn al goed gepoetst en ruiken weer naar boeketje rozen. verder ben ik vandaag ook nog naar de berber geweest. aanvankelijk had ik wat schrik, maar zoveel preciesie en werkijver heb ik nog nooit gezien. de achterlijn van mijn hoofd is nog nooit zo afgelijnd geweest. eerst een tondeuske en knippen en vervolgens het scheren met een echt mes. mijn velleke is nog nooit zo zacht geweest, haha! ;) en dan nog een gelaatsmassageke en het wassen van het haar en parfumeren voor maar liefst 8 YTL, 4 euros dames en heren. ik denk dat ik een paar van die berbers ga impoteren in Tienen.

Zo, tot zover mijn parolleke,
hou u goed en tot binnen twee weken

Weer een weekje verder

Weer een weekje verder en de vermoeidheid slaat bij iedereen wat harder toe, zowel op site als daarbuiten. Toch mogen de resultaten er zijn. Onze kamer 51 vertoont prachtige bewijzen van haar eerste bewoningsfase. Volgende week vertrekt sevgi voor een paar dagen terug naar istanbul, wat betekent dat inge en ik er alleen voor zullen staan (maar laten we vooral de werkmannen niet vergeten die letterlijk bergen verzetten). donderdagnamiddag sta ik er dan alleen voor, enerzijds zorgt dat voor stress, anderzijds, als alles goed gaat, dan zal ik erg trots zijn op mezelf. En ik hoop dat we dan eens in groep er de pees op kunnen leggen en allesz vlot doen verlopen, zodat inge enorm verbaasd kan zijn. hopelijk komt er dan ook een prachtige versierde scherf uit zoals vandaag.

Ook met de gezondheid gaat alles goed. positief is de verjaardag van willem op onze kamer en negatief zal het vertrek van jonas zijn dit weekend. ik zal het niet kunnen aanzien, aangezien ik op weekend vertrek naar kas. volgend weekend blijf ik trouwens hier, wegens de besnijdenis van het zoontje van hassan satilmis, waar al zeker 400 man naar toe gaat.

Groetjes aan iedereen in belgie, waar de zomer het blijkbaar nog altijd laat afweten.

working 9 to 5

ik heb wel langer gewerkt dan dat hoor, maar t is maar om te zeggen dat er iemand op de site rondliep die verdacht veel op dolly parton geleek, ze kwamen filmen met een zwitserse filmploeg en gaan het programma aan allerlei zenders proberen te verkopen. toen inge met hen bezig was leerde ik de wondere wereld van de walkie talkie beter kennen.

mijn spannende verhalen raken precies op, tijd om nog iets wilds te toen in het dorp, zoals een feestje met de werkmannen en de studenten voor volgende donderdag. dat belooft!

lang leve eğridir

dit weekend ben ik naar Eğridir getrokken, een mooi schiereiland in een meer, waar je heerlijke forel kan eten, wat we s avonds met wijn en waterpijpje hebben gedaan. verder eens goed gezwommen tussen de krabben en nieuwe begrippen geleerd.Ondertussen zijn er een aantal mensen die ik tof vond vertrokken, we zullen mensen als sofie en leen heel hard missen, en in het bijzonder ook dirk en ilse, die me altijd bijstonden inperioden van ziekte of gescheurde broeken, en ook zonder alle moeilijkhede voor iedereen een luisterend oor zijn en een spraakwaterval voor de toeristen. bedankt

het aantal toeristen begint hier te stijgen na de vondst van het standbeeld, toch moet ik iedereen afraden te komen langs isparta. daarstraks zat ons buske volledig onder de pek van over het nieuwe wegdek te rijden. bovendien had het buske last van opengewaaide deur, waardoor we plots bijna al onze bagage op de snelweg hadden verloren. we hebben in paniek toch nog al onze spullen kunnen wegtrekken. reizen blijft bij ons altijd een advontuur!

ik ben nu wel terug moe en kruip tussen mijn vers gewassen lakens,

groetjes,
robinho

een nieuwe maand, een nieuwe post

dag allemaal,

het is fijn ook eens iets over andere mensen te weten te komen. zpo weten we ondertussen dat tommeke zich amuseert in frankrijk. hij kuist naart schijnt erg graag muren. doe zo voort, tom. (staande ovatie) ondertussen zijn mijn muren ook proper. dat komt namelijk zo: vandaag is er een duitse cameraploeg neergestreken en dus willen we dat onze sectoren er knap bijliggen. misschien moet ik morgen dan ook maar gel in mijn haar doen, al zal dat weinig verschil maken onder mijn bandana. dat doet me er trouwens aan denken dat ik eens naar de berber moet, naart schijnt een geweldige ervaring.

ondertussen hebben jullie in het nieuws ook al gehoord over dhet standbeeld van hadrianus, de vondst van de zomer. dit werd ontdekt door christine haar team. heel de site was in feestvreugde. het beeld is zo weggelopen uit de superieure musea. zo'n prachtige kwaliteit hebben we nog nooit onder de grond zien verschijnen. mensen met de gazet van antwerpen, het belang van limburg en de morgen zullen er alles van hebben gezien. alle mooie foto's staan op www.sagalassos.be , en van daar doorklikken naar interactive dig. daar kan je trouwens onder staff onze groepsfoto bezichtigen. het klikt overigens heel goed met het team. ondertussen zijn we ook in een kamer aan het verder graven en ik kan er alleen nog maar van zeggen dat het iets speciaals belooft te worden.

Ondertussen heb ik nog eens meegeholpen de was te doen, en voor een man of negen is dat geen sinecure. maar dan kan een mens ook eens in de huid van een blije thuisbij kruipen. ik kan iedereen met vreel vrije tijd eens aanraden om de blog van de blije thuisbij te bezoeken en zich te verwonderen over het bestaan van desperate housewives in vlaanderen.

ik hoop volgend weekend eens naar eğridir te kunnen gaan of antiochia te bezoeken, want ik ben toe aan een beetje verstrooiing,

't amusement,
rob

puffen en zweten

dames en heren, terwijl ik dit typ vallen de druppels zweet van mijn semi-goddelijk lichaam ;)
Het is hier warm, wat zeg ik, zeer warm, ontiechelijk warm zelfs. Zo warm dat het de grootste hittegolf in 17 jaar in Turkije is. En het noodlot wil uiteraard dat ik in de streek zit waar dat het hardst toeslaat. De meesten onder ons vertoeven dan ook nog in Aglasun, omdat dit weer ons te lui maakt om iets te doen. In de week is het al een terging. Normaal is het 's morgens hier aangenaam fris en kan je lekker hard doorwerken. Nu snakken we om 9 uur al naar adem. Bovendien verdwijnt de grote honger ook 's middags. In elk geval blijven we stug volhouden allemaal.

Ondertussen is ook het dochtertje van mijn voorman terug thuis van het hospitaal en dat viel op zijn gezicht te lezen. Waarschijnlijk gaan we haar deze week eens een bezoekje brengen, als de kans zich voordoet.

Verder mis ik België deze week wel een beetje. Ten eerste is dat omwille van de temperaturen. Ik zou best wel eens willen wisselen voor een dag of twee. Al zou ik dan misschien een snotvalling van jewelste oplopen, en opvallen tussen de bleke mensen. Het enige dat nog bleek aan mij ziet zijn het bandje van mijn horloge en het Galatasaraybandje dat ik draag. De rest is al een eerste keer lekker aan het vervellen. Heb ik nu luxeproblemen of wat? Verder zit Tienen dit weekend voorop in mijn hart met Suikerrock, dat ik voor het tweede jaar op rij moet missen. Wat zou ik maar al te graag op het concert van Hooverphonic staan. Maar helaas pindakaas! Moest iemand opnames voor mij kunnen bemachtigen, het zou een psychologische gedeeltelijke compensatie zijn.

Voorts blijven we hier duchtig verder werken aan onze villa. We hebben al stukken meer werk verzet dan verleden jaar. Dat komt omdat we verschillende hoger gelegen kamers vinden, waar we minder diep moeten en kunnen gaan. Deze week hebben we ook een stukje moeten bij-opgraven op een andere plaats, die ook tot onze villa blijkt te behoren. Dat wazs wel wat raar. Plots zaten we langs de weg met veel toeristen en iedereen van andere sites die langs ons moest passeren. Hopelijk gaf de muziek van onze tractor niet te veel overlast voor hen. Dagelijks schalt bij ons wel een keer of 7 het liedje "kanka" wat bloedbroeder betekent door de speakers. Ik ben er helemaal weg van, net zoals onze meest komische werkman, Ibo.
Ondertussen zitten we terug op onze oude vertrouwde plek onder de zon, waar we de komende weken nog twee kamers willen opgraven ... het wordt een race tegen de tijd


Groeten,
Rob

Tweede week, gevaarlijke week

Hey iedereen!

Deze week was een bijzonder speciale week. Eerst en vooral was het een week van 6 dagen. Dat komt omdat er dit weekend verkiezingen zijn en de werkmannen op zondag dus een bollke mogen gaan kleuren. Daarom heb ik ook besloten in het dorp te blijven. Het lijkt me keifijn om dat hier eens af te zien. Ze rijden hier nu al een hele week rond in drukke reclamemakende wagens met superkitcherige muziek met dronken mannenstemmen.

Verder ben ik deze week twee dagen "out" geweest wegens onbekende redenen. Zonneslag? Buiikgriep? In elk geval was ik niet alleen. 's Anderendaags hielden Christine, Katrien en Koen ook het ziekenbed. Gelukkig kon ik vrijdag terug naar boven, al leek het nog wel alsof er een kleine in mijn buik zat te spartelen. Mijn zwangerschap: de meest onmogelijke saga-roddel aller tijden!

Ondertussen beginnen de werken op de domestic area al goed te vorderen. Het lijkt erop dat we heel goed zullen kunnen blijven vorderen en ondertussen komen er maar meer kamers uit. Onze voorman is niet enkel met deze werken in de wolken.Hij kreeg vrijdag het bericht dat zijn dochter geholpen is aan de zwarte zee en dat ze volgende week naar huis zullen komen.

Het weer is hier ondertussen weer prachtig. Een paar dagen geleden zag het er 's morgens anders maar guur uit. Het was wel warm, maar er was een storm. Inge verloor haar KW en iedereen zijn goed humeur. Labels gingen vliegen, nota's nemen ging niet gemakkelijk en het stof vloog in iedereens ogen. Iedereen met zo'n stofbril zien was een geweldig zicht. Het hield het midden tussen een duikclub en een collectie met brillekes van de ziekenkas.

Ondertussen zijn er al een paar mensen vertrokken, waaronder de dokter, die we allemaal warm in het hart dragen en die gezellig mee kwam helpen muren kuisen op DE (insiders weten op wie dit slaat ;) ) site. Ondertussen kwam ook het team van Gert Verstraeten aan met onder meer oude college-bekenden. Goed, het is middag en den deze begint toch wat honger te krijgen,

aan u allen het beste, en een goede nationale feestdag, nog altijud zonder regering naar 't schijnt.

à la prochaine,

R.R.

net terug van t weekend

idd, net terug van t weekend. terwijl ik dit schrijf komt er een werkman van verleden jaar gepasseert. Erkan was verleden jaar nog een gewone jongen maar is ondertussen een stuk robuuster geworden (en dikker in t gezicht). zo ontmoette ik in de week ook Arif, werkman bij ons verleden jaar. hij had net een moustache met lange rand laten groeien. achteraf hoorde ik waarvoor dat stond: hij was lid geworden van de fundamentalistische partij. in elk geval, er wordt hier veel over politiek gepraat met de verkiezingen van volgende week. heel het dorp hangt vol met posters van tayip erdoğan en andere kopstukken. ın antalya reden er om de 5 voet buskes door van alle partijen, in alle dorpen zijn de straten bevlagd en zelfs de boten in de haven hebben zeilen met 'reklamlar' op. ongelooflijk. ik neem geen positie in, want dat is gevaarlijk. wanneer ik kenissen bezig zie met het bevlaggen loop ik rustig door, alvorens anderen mij er mee zouden associeren.

dit weekend vond ik de galatasaray store in antalya en ik heb me er serieus moeten inhouden. er werd trouwens iets gestolen voor onze ogen waarna er chaos ontstond. We hadden nog geen ikamet en dachter niet gratis binnen te kunnen in het musem van antalya, maar dankzij onze vlaggen mochten we gratis binnen en en kwamen de bewakers met ons op de foto. ook bij het terugkomen kregen we in de otogar korting op water en chips!

tenslotte, toen we vertrokken voor het weekend kwamen we in contact met een man met zijn vrouw en dochtertje die werkt in een hotel op weg naar belek. hij was ook van van de cim bom en heeft de hele rit naa antalya met ons gesproken en doopte me om tot turgay, wat denaam voor een sultan is. daar kan ik best vrede bij nemen. de turkse gastvrijheid heeft desondanks de verkiezingen nog niet ingeboet!

en dan ga ik nu een happeke eten, want morgen wacht er weer een spannende aeek waarin onze ontdekkingen verder onderzocht zullen worden. het is best mogelijk dat dat binnen een paar dagen op de webstek van sagalassos zal staan. ons super-inge schrijft er in elk geval heel hard aan! maar meer ga ik daar nog niet van aan jullie neus hangen!

groetjes,
Turgay

even profiteren

vandaag ben ik voor de eerste keer weer bezig met onze administratie in te voeren in de computer. op een aantal foutjes in het systeem na verloopt alles veel fijner dan verleden jaar! gisterenavond heb ik nog één van mijn werkmannen van verleden jaar gezien. ik herkende hem niet op het eerste zicht. hij was sterk verouderd en had een moustache laten groeien waar hij enorm trots op was. ik vond het maar degoutant maar goestingen verschillen nu eenmaal.

gisteren hebben we nog een lange tijd gepraat over het dochtertje van onze hoofdwerkman, achmet ay. er bleek iets mis te zijn met de beenderen en de aanhechting in de heup. de komende dagen gaat zijn vrouw er mee naar de zwarte zee voor verdere onderzoeken. het kindje zal nu een draagstelsel krijgen waar ze toch mee kan rondkruipen. laat ons hopen dat het goed komt.

nog iets leuks. ons nieuwe huis, sefa engin, is knus en gezellig, maar er lopen ook een paar ongewenste bewonezrs rond. (lees: kakkerlakken, spinnen, motten, en misschien onzichtbare dingen ook) de eerste nacht hoorde ik er vanalles op kruipen en op een gegeven moment werd ik wakker dat er een beest over mijn gezicht kroop. mijn andere kamergenoten, willem en jonas, vallen zeer goed mee, en ze zijn zelfs proper van hun eigen. hoera!

tot schrijfs, robinho

eerste bericht uit türkiye

hey allemaal,
wat was het weer fijn om in ağlasun aan te komen. het dorp blıjft aan een hoog tempo veranderen. zo is er nu iets meer bestrating in betonklinkers. het weer is ook aan onze zijde, wat teveel mssn. het is hier nu al 45 graden en daqt gaat nog gemakkelijk 10 graden stijgen. de werkmannen waren ook blij me terug te zien. zodadelijk ga ik voor een eerste keer terug smullen in het sagalassos restaurant van heerlijke turkse specialiteiten.

het komende weekend gaan we wslk naar antalya. daqn heb ik misschien meer nieuws, al zalş turkije voor jullie zowiezo veel nieuws geven. het is in t straatbeeld duidelijk dat de verkizingen er aan komen.


groetjes,
robinho

Geslaagd

Oef! We weten dat we weer geslaagd zijn en zondag zullen afstuderen. Nog nooit vond ik het zo leuk om mijn naam niet te moeten horen! Het is wel jammer voor zij die te horen hebben gekregen dat ze niet geslaagd zijn. Voorts wens ik alle mensen die deze zomer gaan proberen om hun thesis af te krijgen heel veel succes. Met genoeg koffie lukt alles ;) !!!

Gisteren zijn we nog iets gaan drinken en dan word je voor het eerst geconfronteerd met de bittere waarheid. Ja, je bent afgezwaaid en ja, je moet nu onmiddellijk denken aan iets voor je toekomst. Heel confronterend dus. We zullen de komende weken wel zien waar de toekomst naar gaat leiden. En keuzes maken, dat is nu net iets wat ik niet goed kan als eeuwige twijfelaar ...

Verder ben ik begonnen met het inpakken van mijn spullen voor Turkije. We hadden gehoopt dat de extra bagage zou blijven steken op een hoop formulieren. Uiteraard, het mocht niet zijn. We zijn voor ons groepje gisteren nog twee sportzakken van elk negen kilo gaan halen die met ons groepje van 5 man mee moet gezeuld worden. Inhoud, een hoop plastieken zakjes. Hopelijk doet niemand er waspoeder in, of we gaan nog problemen krijgen op de douane. Als die zakje per zakje gaan controleren zijn ze zeker vijf dagen bezig.

Goed, ik ga weer eens afsluiten. Het volgende bericht zal waarschijnlijk in Turkije worden gepost, voorzien van een hele hoop rare lettertekens. Hopelijk blijft het slechte weer in belgië, daar hebben we in elk geval geen plaats voor in de bagage!

Hos geldiniz

Hos geldiniz! Welkom! ... één van de weinige Turkse uitdrukkingen die ik nog ken

Na een lange mysterieuze afwezigheid ga ik terug gebruik maken voor mij komende reis naar Turkije. De grote groep vertrekt zaterdag 07/07/07 al, maar met een aantal studenten kunnen we jammer genoeg niet meereizen op deze symbolische datum. Zondag studeren we immers af en we zullen dan pas maandag pas kunnen vertrekken, maar natuurlijk wel als afgezwaaide archeologen (niet dat we daarom niet meer groen achter onze oren zien)

Ondertussen heb ik al even de tijd genomen om een paar aanpassingen door te voeren. Zo is de kleur van deze blog aangepast naar groen, zoals u ziet, want groen is het nieuwe zwart. Groen is dan ook kleur van de hoop, de hoop dat ik dit spel hier af en toe kan updaten (anders heeft het eigenlijk ook niet veel zin) Er zijn een paar foto's bij die iedereen hopelijk kan zien.

Tot de volgende,
Rob