Ziezo, hier zijn we weer. Eerst en vooral hadden sneller gehoopt iets te kunnen laten weten, maar veel werk en een grote hoop sociale verplichtingen vanaf dag 1 lieten het niet toe iets te posten.
De vlucht verliep niet volledig vlekkeloos: eerst en vooral hadden we een uur vertraging op weg naar Istanbul, om daarna nog eens een spurt door de douane te moeten uitvoeren met Marie, Ine en Kim. Op het laatste nippertje zijn we dan toch nog op het vliegtuig geraakt. Vervolgens zijn we om 10 uur aangekomen in Aglasun waar ik werd verwelkomd in het opgravingshuis door Inge met een nog een laatste verjaardagscadeau: een t-shirt en pet van de Turkse ploeg voor het EK.
De eerste avond werd er al naar de theetuin gegaan, waar ik overal een glaaske moest meedrinken. Daarna was inslapen erg moeilijk. Om 8 uur begonnen we dan met infovergaderingen, die natuurlijk moesten samenvallen met het uitvallen van de elektriciteit. In de namiddag werd ik hartelijk op de domestic ontvangen door de werkmannen. Mijn beste kameraad van verleden jaar zat er weer bij.
De eerste dagen verliep het Turks weer barslecht, maar ondertussen is heel de basis weer opgefrist. Terwijl jullie dit lezen is het 40 graden en komt de geur van verf en white spirit me tegemoet. Ik beslis nu dan maar wijselijk te stoppen met bloggen en iets te gaan eten in Aglasun!
Gürüsürüs!
Rob
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Doet iedereen daar de groeten. Ik mis het enorm!
Een reactie posten