puffen en zweten

dames en heren, terwijl ik dit typ vallen de druppels zweet van mijn semi-goddelijk lichaam ;)
Het is hier warm, wat zeg ik, zeer warm, ontiechelijk warm zelfs. Zo warm dat het de grootste hittegolf in 17 jaar in Turkije is. En het noodlot wil uiteraard dat ik in de streek zit waar dat het hardst toeslaat. De meesten onder ons vertoeven dan ook nog in Aglasun, omdat dit weer ons te lui maakt om iets te doen. In de week is het al een terging. Normaal is het 's morgens hier aangenaam fris en kan je lekker hard doorwerken. Nu snakken we om 9 uur al naar adem. Bovendien verdwijnt de grote honger ook 's middags. In elk geval blijven we stug volhouden allemaal.

Ondertussen is ook het dochtertje van mijn voorman terug thuis van het hospitaal en dat viel op zijn gezicht te lezen. Waarschijnlijk gaan we haar deze week eens een bezoekje brengen, als de kans zich voordoet.

Verder mis ik België deze week wel een beetje. Ten eerste is dat omwille van de temperaturen. Ik zou best wel eens willen wisselen voor een dag of twee. Al zou ik dan misschien een snotvalling van jewelste oplopen, en opvallen tussen de bleke mensen. Het enige dat nog bleek aan mij ziet zijn het bandje van mijn horloge en het Galatasaraybandje dat ik draag. De rest is al een eerste keer lekker aan het vervellen. Heb ik nu luxeproblemen of wat? Verder zit Tienen dit weekend voorop in mijn hart met Suikerrock, dat ik voor het tweede jaar op rij moet missen. Wat zou ik maar al te graag op het concert van Hooverphonic staan. Maar helaas pindakaas! Moest iemand opnames voor mij kunnen bemachtigen, het zou een psychologische gedeeltelijke compensatie zijn.

Voorts blijven we hier duchtig verder werken aan onze villa. We hebben al stukken meer werk verzet dan verleden jaar. Dat komt omdat we verschillende hoger gelegen kamers vinden, waar we minder diep moeten en kunnen gaan. Deze week hebben we ook een stukje moeten bij-opgraven op een andere plaats, die ook tot onze villa blijkt te behoren. Dat wazs wel wat raar. Plots zaten we langs de weg met veel toeristen en iedereen van andere sites die langs ons moest passeren. Hopelijk gaf de muziek van onze tractor niet te veel overlast voor hen. Dagelijks schalt bij ons wel een keer of 7 het liedje "kanka" wat bloedbroeder betekent door de speakers. Ik ben er helemaal weg van, net zoals onze meest komische werkman, Ibo.
Ondertussen zitten we terug op onze oude vertrouwde plek onder de zon, waar we de komende weken nog twee kamers willen opgraven ... het wordt een race tegen de tijd


Groeten,
Rob

Tweede week, gevaarlijke week

Hey iedereen!

Deze week was een bijzonder speciale week. Eerst en vooral was het een week van 6 dagen. Dat komt omdat er dit weekend verkiezingen zijn en de werkmannen op zondag dus een bollke mogen gaan kleuren. Daarom heb ik ook besloten in het dorp te blijven. Het lijkt me keifijn om dat hier eens af te zien. Ze rijden hier nu al een hele week rond in drukke reclamemakende wagens met superkitcherige muziek met dronken mannenstemmen.

Verder ben ik deze week twee dagen "out" geweest wegens onbekende redenen. Zonneslag? Buiikgriep? In elk geval was ik niet alleen. 's Anderendaags hielden Christine, Katrien en Koen ook het ziekenbed. Gelukkig kon ik vrijdag terug naar boven, al leek het nog wel alsof er een kleine in mijn buik zat te spartelen. Mijn zwangerschap: de meest onmogelijke saga-roddel aller tijden!

Ondertussen beginnen de werken op de domestic area al goed te vorderen. Het lijkt erop dat we heel goed zullen kunnen blijven vorderen en ondertussen komen er maar meer kamers uit. Onze voorman is niet enkel met deze werken in de wolken.Hij kreeg vrijdag het bericht dat zijn dochter geholpen is aan de zwarte zee en dat ze volgende week naar huis zullen komen.

Het weer is hier ondertussen weer prachtig. Een paar dagen geleden zag het er 's morgens anders maar guur uit. Het was wel warm, maar er was een storm. Inge verloor haar KW en iedereen zijn goed humeur. Labels gingen vliegen, nota's nemen ging niet gemakkelijk en het stof vloog in iedereens ogen. Iedereen met zo'n stofbril zien was een geweldig zicht. Het hield het midden tussen een duikclub en een collectie met brillekes van de ziekenkas.

Ondertussen zijn er al een paar mensen vertrokken, waaronder de dokter, die we allemaal warm in het hart dragen en die gezellig mee kwam helpen muren kuisen op DE (insiders weten op wie dit slaat ;) ) site. Ondertussen kwam ook het team van Gert Verstraeten aan met onder meer oude college-bekenden. Goed, het is middag en den deze begint toch wat honger te krijgen,

aan u allen het beste, en een goede nationale feestdag, nog altijud zonder regering naar 't schijnt.

à la prochaine,

R.R.

net terug van t weekend

idd, net terug van t weekend. terwijl ik dit schrijf komt er een werkman van verleden jaar gepasseert. Erkan was verleden jaar nog een gewone jongen maar is ondertussen een stuk robuuster geworden (en dikker in t gezicht). zo ontmoette ik in de week ook Arif, werkman bij ons verleden jaar. hij had net een moustache met lange rand laten groeien. achteraf hoorde ik waarvoor dat stond: hij was lid geworden van de fundamentalistische partij. in elk geval, er wordt hier veel over politiek gepraat met de verkiezingen van volgende week. heel het dorp hangt vol met posters van tayip erdoğan en andere kopstukken. ın antalya reden er om de 5 voet buskes door van alle partijen, in alle dorpen zijn de straten bevlagd en zelfs de boten in de haven hebben zeilen met 'reklamlar' op. ongelooflijk. ik neem geen positie in, want dat is gevaarlijk. wanneer ik kenissen bezig zie met het bevlaggen loop ik rustig door, alvorens anderen mij er mee zouden associeren.

dit weekend vond ik de galatasaray store in antalya en ik heb me er serieus moeten inhouden. er werd trouwens iets gestolen voor onze ogen waarna er chaos ontstond. We hadden nog geen ikamet en dachter niet gratis binnen te kunnen in het musem van antalya, maar dankzij onze vlaggen mochten we gratis binnen en en kwamen de bewakers met ons op de foto. ook bij het terugkomen kregen we in de otogar korting op water en chips!

tenslotte, toen we vertrokken voor het weekend kwamen we in contact met een man met zijn vrouw en dochtertje die werkt in een hotel op weg naar belek. hij was ook van van de cim bom en heeft de hele rit naa antalya met ons gesproken en doopte me om tot turgay, wat denaam voor een sultan is. daar kan ik best vrede bij nemen. de turkse gastvrijheid heeft desondanks de verkiezingen nog niet ingeboet!

en dan ga ik nu een happeke eten, want morgen wacht er weer een spannende aeek waarin onze ontdekkingen verder onderzocht zullen worden. het is best mogelijk dat dat binnen een paar dagen op de webstek van sagalassos zal staan. ons super-inge schrijft er in elk geval heel hard aan! maar meer ga ik daar nog niet van aan jullie neus hangen!

groetjes,
Turgay

even profiteren

vandaag ben ik voor de eerste keer weer bezig met onze administratie in te voeren in de computer. op een aantal foutjes in het systeem na verloopt alles veel fijner dan verleden jaar! gisterenavond heb ik nog één van mijn werkmannen van verleden jaar gezien. ik herkende hem niet op het eerste zicht. hij was sterk verouderd en had een moustache laten groeien waar hij enorm trots op was. ik vond het maar degoutant maar goestingen verschillen nu eenmaal.

gisteren hebben we nog een lange tijd gepraat over het dochtertje van onze hoofdwerkman, achmet ay. er bleek iets mis te zijn met de beenderen en de aanhechting in de heup. de komende dagen gaat zijn vrouw er mee naar de zwarte zee voor verdere onderzoeken. het kindje zal nu een draagstelsel krijgen waar ze toch mee kan rondkruipen. laat ons hopen dat het goed komt.

nog iets leuks. ons nieuwe huis, sefa engin, is knus en gezellig, maar er lopen ook een paar ongewenste bewonezrs rond. (lees: kakkerlakken, spinnen, motten, en misschien onzichtbare dingen ook) de eerste nacht hoorde ik er vanalles op kruipen en op een gegeven moment werd ik wakker dat er een beest over mijn gezicht kroop. mijn andere kamergenoten, willem en jonas, vallen zeer goed mee, en ze zijn zelfs proper van hun eigen. hoera!

tot schrijfs, robinho

eerste bericht uit türkiye

hey allemaal,
wat was het weer fijn om in ağlasun aan te komen. het dorp blıjft aan een hoog tempo veranderen. zo is er nu iets meer bestrating in betonklinkers. het weer is ook aan onze zijde, wat teveel mssn. het is hier nu al 45 graden en daqt gaat nog gemakkelijk 10 graden stijgen. de werkmannen waren ook blij me terug te zien. zodadelijk ga ik voor een eerste keer terug smullen in het sagalassos restaurant van heerlijke turkse specialiteiten.

het komende weekend gaan we wslk naar antalya. daqn heb ik misschien meer nieuws, al zalş turkije voor jullie zowiezo veel nieuws geven. het is in t straatbeeld duidelijk dat de verkizingen er aan komen.


groetjes,
robinho

Geslaagd

Oef! We weten dat we weer geslaagd zijn en zondag zullen afstuderen. Nog nooit vond ik het zo leuk om mijn naam niet te moeten horen! Het is wel jammer voor zij die te horen hebben gekregen dat ze niet geslaagd zijn. Voorts wens ik alle mensen die deze zomer gaan proberen om hun thesis af te krijgen heel veel succes. Met genoeg koffie lukt alles ;) !!!

Gisteren zijn we nog iets gaan drinken en dan word je voor het eerst geconfronteerd met de bittere waarheid. Ja, je bent afgezwaaid en ja, je moet nu onmiddellijk denken aan iets voor je toekomst. Heel confronterend dus. We zullen de komende weken wel zien waar de toekomst naar gaat leiden. En keuzes maken, dat is nu net iets wat ik niet goed kan als eeuwige twijfelaar ...

Verder ben ik begonnen met het inpakken van mijn spullen voor Turkije. We hadden gehoopt dat de extra bagage zou blijven steken op een hoop formulieren. Uiteraard, het mocht niet zijn. We zijn voor ons groepje gisteren nog twee sportzakken van elk negen kilo gaan halen die met ons groepje van 5 man mee moet gezeuld worden. Inhoud, een hoop plastieken zakjes. Hopelijk doet niemand er waspoeder in, of we gaan nog problemen krijgen op de douane. Als die zakje per zakje gaan controleren zijn ze zeker vijf dagen bezig.

Goed, ik ga weer eens afsluiten. Het volgende bericht zal waarschijnlijk in Turkije worden gepost, voorzien van een hele hoop rare lettertekens. Hopelijk blijft het slechte weer in belgië, daar hebben we in elk geval geen plaats voor in de bagage!

Hos geldiniz

Hos geldiniz! Welkom! ... één van de weinige Turkse uitdrukkingen die ik nog ken

Na een lange mysterieuze afwezigheid ga ik terug gebruik maken voor mij komende reis naar Turkije. De grote groep vertrekt zaterdag 07/07/07 al, maar met een aantal studenten kunnen we jammer genoeg niet meereizen op deze symbolische datum. Zondag studeren we immers af en we zullen dan pas maandag pas kunnen vertrekken, maar natuurlijk wel als afgezwaaide archeologen (niet dat we daarom niet meer groen achter onze oren zien)

Ondertussen heb ik al even de tijd genomen om een paar aanpassingen door te voeren. Zo is de kleur van deze blog aangepast naar groen, zoals u ziet, want groen is het nieuwe zwart. Groen is dan ook kleur van de hoop, de hoop dat ik dit spel hier af en toe kan updaten (anders heeft het eigenlijk ook niet veel zin) Er zijn een paar foto's bij die iedereen hopelijk kan zien.

Tot de volgende,
Rob